Etosha, we are back!

21 oktober 2016 - Okaukuejo, Namibië

Wat is het heerlijk hier bij het zwembad van Onguma met uitzicht op de waterhole. Het enige nadeel is dat die mega 3-gangen lunch met 40 graden niet al te snel wil verteren. Exact om 17.00 uur worden we opgehaald door onze gids Justin voor onze sundowner drive op het eigen terrein van de lodge waar ook veel soorten dieren voorkomen. De lodge ligt tegen Etosha aan maar is wel omheind. Echter hebben de wrattenzijnen inmiddels gaten in het hek gemaakt waardoor nu de leeuwen ook hun weg vinden naar Etosha maar gek genoeg toch ook weer terugkomen naar het terrein van de lodge. We halen nog een paar gasten op bij het nog luxere kamp, the Fort. Bij het aanschouwen van dit kamp weten we het zeker hier gaan we volgende keer zitten :-). De gasten die instappen zijn wel een bepaald slag volk en hebben vaak weinig interesse voor de natuur en wat de gids verteld maar komen vaak voor 1 ding en dat zijn de katten spotten terwijl wij alles mooi vinden wat de natuur ons aanbiedt op dat moment van sporen tot planten tot alle diersoorten. De gids praat dan ook voornamelijk tegen ons daar wij ook veel vragen stellen en hij dat kan waarderen. We zien prachtige dieren zoals de zeldzame zwarte neushoorn, de Kori Bustard vogel, Kudu en 3 leeuwen waarvan 1 leeuw een achtervolging op een jackal inzet. Met uitzicht op de leeuwen drinken we een sundowner. Jan een biertje en ik een wijntje, heerlijk. Op de weg terug naar de lodge meld Jan dat hij wat last heeft van zijn buik maar dat zal wel overgaan. We komen laat aan bij het kamp maar vragen of we toch snel even mogen douchen en dat is ok. Daarna schuiven we aan bij ons 4-gange diner echter zit die lunch nog steeds dwars. We besluiten er een 3-gangen diner van te maken. Ze hebben de veranda van het kamp omgetoverd tot een romantisch tafereel met overal lantaarns en kaarsen onder een heldere sterrenhemel. De sterrenhemel is nergens anders zo mooi als in Namibië. Het eten is wederom verrukkelijk en ik geniet van het feit dat ik alles weer met smaak kan eten. Na het hoofdgerecht kijkt Jan niet blij, hij voelt zich niet goed en moet naar de kamer. Dan maar alleen mijn toetje eten. De nacht die volgt is Jan onrustig en is de wc nu zijn beste vriend. Zou het dan toch een virus zijn die we aan elkaar doorgeven, want hij heeft exact dezelfde klachten als mij (niet leuk).

De wekker gaat vroeg, want er staat een game drive vanuit de lodge door Etosha op het programma. Als ik naast me kijk weet ik direct dat ik deze helaas alleen zal moeten gaan maken :-(. Jan blijft op de kamer en ik verzorg een licht ontbijtje. Mijn gids vandaag heet Armstrong. Als ik hoor dat ik de enige ben op de game drive vind ik dit niet zo leuk en de gids blijkbaar ook niet, want heel amicaal doet hij niet. Hij denkt vast aan zijn fooi. Ik kan de drive niet meer afzeggen dus ga toch maar mee. Gelukkig zien we mooie dingen maar echt lang stoppen om foto's te maken doet hij niet en iets vertellen over de dieren blijft al helemaal achterwege, jammer. We spotten weer leeuwen en kijken hier een tijdje naar als de mannetjesleeuw uitgebreid door de olifantenpoep gaat rollen. Het is net Bikkel :-). Voor het eerst zie ik in Etosha hyena's van dichtbij. Ook alle andere dieren als giraffe, zebra, springbok, kudu komen weer voorbij. Ik wordt blij als ik een damara dik-dik zie wat het kleinste hertsoort is in Etosha (zie foto) en een slender mongoose (geen foto helaas). Bij terugkomst in de lodge is het halen en brengen met Jan. Hij kan niet echt eten en ik zit nu voor hem te genieten van een heerlijk noodle gerecht. De rollen zijn echt omgedraaid. De rest van de middag brengen we relaxt door bij het zwembad. Het diner….wat zal ik er nog over zeggen…was weer subliem. Jan heeft er alleen weer niet van kunnen genieten en zat aan de rijst met wat groente. Hij baalt, want naar deze plek hadden we nu juist zo uitgekeken. 

Twee nachten zitten er weer op en is het tijd om de luxe te gaan inruilen voor de basic kampen in het park. Zucht, konden we maar langer hier blijven. Tijdens het ontbijt eet ik extra, omdat ik weet dat het eten de komende dagen allesbehalve lekker gaat worden. Jan is vandaag wel in staat te rijden maar is zeker nog niet de oude. Vanwege de hitte en dat dieren daardoor op het midden van de dag niet actief en bijna niet te zien zijn besluiten we vroeg door Etosha richting ons eerste kamp, Halali, te rijden om daar tegen het middaguur aan te komen. Als we de gate van Etosha doorgaan worden we door de parkwachter er al op geattendeerd direct naar de waterhole Klein Namutoni te rijden, omdat daar de leeuwen nog steeds liggen en deze blijkbaar als tijdelijke stek hebben ingenomen. Het is ook een goede spot dus ik geef ze groot gelijk. Ze zien het wild van verre aankomen maar er zijn toch ook wat bosjes waardoor ze in de nacht hun prooi kunnen besluipen en verrassen met een aanval. De leeuwen liggen er weer chill bij en de impala's en giraffe staan vlakbij ze naar ze te blazen. Hiermee laten ze weten van ik zie je wel hoor. Het is een grappig schouwspel. We spotten vandaag ook weer dik-diks (leuk voor Jan ook om deze te zien) en we zien hier voor het eerst de elandantilope. Om 13.30 uur komen we aan bij het kamp Halali. We kunnen vast inchecken maar krijgen pas om 14.00 uur de sleutel. Alles gaat altijd zo strikt in die kampen. De bush chalet die we hier geboekt hebben is verrassend groot en schoon en heeft een leuk terrasje voor. De beroemde Moringa waterhole van het park is iets te ver lopen dus dat doen we maar met de auto. Je hoeft echt niet meer het kamp uit om wild te gaan spotten, want dat komt gewoon vanzelf naar deze waterhole toe. Je moet alleen geduld hebben. Bij de waterhole zijn zitjes waar je met een drankje uren naar een live documentaire van National Geographic kunt kijken. Wij worden hier dan ook echt getrakteerd op rellende zwarte neushoorns, een drinkende hyena en 5 drinkende leeuwen bij een prachtige zonsondergang. Alle gasten bij de waterhole zijn stil en af en toe hoor je wow of sssst als er een nieuwe gast aankomt en teveel lawaai maakt. Het diner is zoals verwacht erg slecht. Jan neemt nog wel een stukje versgebakken eland maar voor mij is er weinig behalve aardappels met groente. Daar betaal je ook nog eens behoorlijk wat voor maar we wisten het van tevoren en er is gewoon ook niks anders te krijgen voor ons. Na het eten zitten we nog tot laat bij de waterhole.

De wekker gaat om 4.45 uur, serieus. De vroegste ochtend van de gehele reis maar met een goede reden want in Etosha kun je een ochtend game drive boeken en dan gaat de ranger een uur voordat de gate open gaat voor de gasten er al op uit. Je vertrekt dan in het donker en ziet de zonsopkomst in het park. De game drive levert helaas niet heel veel op maar we zien wel de bat-eared fox (die we nog niet hadden gezien eerder) in grote getale en honingdassen en dat maakt het voor ons al de moeite waard. Ook zien we nog een mannetjesleeuw die ziek blijkt te zijn. De ranger vertelt dat hij dit moet gaan rapporteren en dat er dan een dierenarts zal komen om hem te checken en dat ze voor hem diep in het park een zebra zullen gaan afschieten zodat hij kan eten. Zij doen dit in Etosha alleen voor de katten om deze toch in stand te houden. Bij alle andere dieren laten ze de natuur hun gang gaan. Na de game drive ontbijten we en checken we nog de waterhole voordat we op pad gaan naar ons volgende kamp Okaukuejo. Hier komen we wederom rond het middaguur aan en houden we een korte siësta. Rond een uur of 16.00 uur besluiten we een populaire route te rijden bij Okaukuejo en het blijkt de beste self drive route tot zover in Etosha. We zien wel 9 leeuwen in totaal met kleintjes, 2 zwarte neushoorns en een gigantische olifant die in het zonlicht wel zilvergrijs lijkt en een showtje weggeeft. Dan door naar de bekende waterhole van het kamp en daar staat een hele kudde olifanten met kleintjes ons op te wachten gevolgd door een kudde zebra's die komen drinken en wel 9 giraffen. Als de zon onder is gaan we eten en dat is nog slechter dan in Halali. Een paar aardappels is schil met wat broccoli met ketchup is het enige wat ik hier weg krijg. Jan doet ook nog rustig aan, want die buik gaat maar niet over bij hem, balen. Na het eten weer chillen bij de waterhole en daar staan 4 neushoorns. Twee ervan nemen uitgebreid een bad en het is heerlijk om naar te kijken. Er ontstaat commotie bij een boom bij één van de bankjes. Er blijkt een 2,5 meter lange python in te zitten. De security gaat bedenken hoe ze deze slang kunnen gaan verwijderen, want laten zitten bij al deze mensen is ook geen veilige optie. Dan in enen valt het licht uit. We zien niks meer, een complete stroomstoring. We wachten nog even of deze verholpen wordt maar nee helaas. We horen de neushoorns het water uitkomen. Blijkbaar weten zij ook dat de show over is haha. Met onze zaklamp zoeken we de weg naar onze chalet. Er is ook geen water meer want de waterpompen gaan op stroom en direct ben je onthand, want de wc doorspoelen gaat ook niet meer. Met een zaklamp zoek ik de enorme spin die ik eerder op de avond bij het plafond zag zitten. Hij zit er gelukkig nog steeds. Ik kan hem op die hoogte niet weghalen dus op hoop van zegen dat hij me niet komt stalken. De stroomstoring duurt nog de gehele nacht en ochtend. Douchen is er dus ook niet bij.

Er is de volgende morgen een provisorisch ontbijt gemaakt met kaarslicht. Romantisch roepen we. De wc's beginnen verstopt te raken maar volgens het kamp moet het tegen de middag allemaal verholpen zijn. Dan zijn we er niet meer. We rijden nog de hele morgen door het park en zitten nog even bij de waterhole voor we Etosha met pijn in ons hart gaan verlaten. Je was weer geweldig en het was goed om hier nogmaals terug te zijn! Wie weet tot ziens…

Foto’s

6 Reacties

  1. Betty:
    22 oktober 2016
    Weer n super leuk verslag en mooie foto s. Nog even genieten. Grtj
  2. Wendy:
    22 oktober 2016
    Mooi verhaal weer! Geniet nog even van al dat moois! Xx
  3. Betty Griffioen:
    22 oktober 2016
    Het is heerlijk om jullie verhalen te lezen, zo genieten we mee op jullie reis en het is fantastisch, liefs
  4. Ans Blom:
    22 oktober 2016
    Het was weer genieten wat een mooi verhaal weer, en wat zullen jullie slank zijn van al dat gepoep alleen dat nare gevoel in buik moest er niet bij zijn.
    Geniet nog van deze laatste dagen xxx
  5. Sukeinah:
    22 oktober 2016
    Wat een avonturen beleven jullie toch. Geniet van jullie verhaal, jammer Jan dat je zo'n last van je buik had. Geniet nog van de laatste dagen.
  6. Petra:
    22 oktober 2016
    Wat een majestueuze mooie beesten allemaal en zo mooi vastgelegd. Geweldige belevenissen weer, genieten 2.0