Kamperen in de Afrikaanse bush!

Na onze spannende vlucht boven de Okavango Delta en een vrije relax dag in Maun was het dan zover, we gaan kamperen in de bush! En nee, niet in een koepeltentje ofzo maar met een mobiele kampeersafari van Drumbeat Safari's. Deze kleine organisatie is van Annelies Zonjee een Nederlandse dame die in 1996 besloot Nederland te verlaten en zich in Maun te vestigen. Het werd ons al snel duidelijk dat dit niet zomaar een dame is maar een echte powerwoman. Zij runt deze kampeersafari volledig zelf ook het logistieke deel en dat is nogal wat.

Wij werden om 8 uur opgehaald in ons hotel in Maun door onze persoonlijke gids voor de komende dagen, zijn naam is Kabelo. Zijn Duitse vriendin Inga die een maand over was vanuit Duitsland ging ook met ons mee. In een grote 4wd auto (volledig open met plaats voor 6 personen) reden we richting het Moremi Game Reserve. Deze weg was echt verschrikkelijk en het was met recht een Kalahari massage die je ervan kreeg. Tot aan de South Gate, de ingang van het Moremi Game Reserve, was het dik 2 uur rijden over deze weg. Daar maakten we een koffiestop en moesten we ons inschrijven in een register voor de komende 5 dagen dat we in het reserve zouden verblijven. Hier spotte ik tevens een red billed hornbill (zie foto's: zazoe met rode snavel :-)). Hierna was het nog zeker 3 uur rijden naar ons kamp in het Khwai gebied maar omdat Annelies nog druk was met alles opzetten gingen wij tot zeker 17.00 uur op game drive dus een zeer lange dag. Het gebied was prachtig en heel divers. We zagen direct al behoorlijk wat olifanten, zebra's, giraffe, kudu, impala, waterbok, red lechwe, gnoe en de nijlpaarden. Daarnaast tal van diverse soorten vogels waaronder ook veel soorten arenden. Het was een uitstekend begin van onze trip en we voelden de stress al uit ons lichaam wegvloeien. We keken elkaar aan en zeiden met een big smile; we zijn weer in Afrika. Volledig afgesloten van alledag en internet en één zijn met de natuur. Aangekomen in ons kamp werden we al opgewacht door Annelies die ons gelijk een uitleg en kleine rondleiding gaf door ons toch wel luxe tent en kamp. Niks is omheind en je staat op een kampeerplek die alleen door safari organisaties geboekt kan worden en dus ver weg van de self drive mensen die op de publieke camp site staan. Alle dieren kunnen hierdoor gewoon door je kamp lopen en enige voorzichtigheid is dan wel vereist. Rust, stilte en de geluiden van de dieren is verder het enige wat je hier hoort. Onze tent (zie foto's) was comfortabel. Hij was volledig afgesloten met gaas tegen de insecten en er stond een tweepersoonsbed in met nachtkastjes. Binnenin aan de achterzijde van de tent zit een rits waarmee je toegang krijgt tot je eigen kleine bush badkamer. Hier vind je een long drop toilet dat een diep gat in de grond is met daar bovenop een soort van toiletpot met bril en een emmer met zand en een schepje ernaast wat dient om door te spoelen. De douche is een haak met een zak eraan die speciaal voor je wordt gevuld met warm water als je 's avonds terugkomt in het kamp. Als je het hendeltje naar beneden trekt sta je vervolgend heerlijk te douchen onder een schitterende sterrenhemel. Voor de tent staan nog soort van wasbakken waar ook steeds warm water voor je wordt ingedaan zodat je je in de ochtend heerlijk kunt opfrissen voor je op game drive gaat.

Na alles te hebben geïnstalleerd schoven we aan voor het diner. We wisten niet wat we moesten verwachten in de bush maar Annelies heeft ons enorm verrast. Wat kan zijn koken zeg en zo back to basic. Zo maakt ze vers brood in een gat in de grond met hete kolen en verzint ze iedere dag een andere 3-gangenmaaltijd. De eerste avond kregen we tonijnsalade vooraf met als hoofdgerecht een curry met kip en rijst en groente. Het toetjes was een fruitsalade. Voldaan gingen we na het eten direct naar bed zo moe waren we van deze dag vol indrukken. Eenmaal in bed lagen we te luisteren naar de geluiden en al snel hoorden we het gebrul van een leeuw wat een tijdlang doorging en van luid naar zacht ging. Een rilling gaat dan door je heen en je voelt je ineens heel nietig daar in de wereld van de natuur en de dieren.

Het is 5.30 uur als Jimmy ons een wake-up call geeft. Ik weet niet hoe snel ik uit bed moet komen. Vandaag is onze hele dag hier in het kamp en ik wil er niks van missen. Jan heeft iets meer tijd nodig om op gang te komen maar is hier in ieder geval veel fitter dan thuis. Annelies heeft het kampvuur al aangestoken en met een licht ontbijt en kopje thee aanschouwen we het ochtendgloren. Kabelo vraagt of we er klaar voor zijn, uiteraard! We springen in de auto, waaien Annelies uit en gaan op pad. Het is nog lekker koel en je ruikt de geuren van de bush. Dit is genieten. De spanning stijgt al, want wat zullen we gaan zien en gaan we wel iets zien….? We hebben vrij snel geluk als Kabelo een luipaard spoor vind en deze volgt. Ineens zien we hem daar in het veld in het gras. Nog wel wat ver weg maar we zien hem goed. De Red Lechwe (soort bokken) zien de luipaard ook en voelen zich bedreigd en grommen een soort van naar hem. Ook de francolins( vogels soort kippies) rennen als een gek heen en weer en maken een kabaal om alarm te slaan. Het luipaard lijkt niet echt onder de indruk. Wij zijn direct in een blije stemming, want een luipaard goed kunnen zien en fotograferen was ons nog niet eerder gelukt en al helemaal niet een luipaard zonder tracking band om zijn nek. De radio in de auto gaat af, een collega van Kabelo meldt dat hij leeuwen heeft gespot dus hop vol gas en op weg naar de plek die hij heeft aangegeven. Er staan helaas nog 2 andere auto's dus we zijn niet alleen maar de leeuwen zijn super. We zijn op nog geen 5 passen van ze verwijdert en kunnen ze van alle kanten goed bekijken. Leeuwen zijn super lui dus ook deze twee en na een tijdje wachten besluiten we te gaan. We rijden voor lange tijd en zien weer alle dieren die ik hierboven al noemde in volle glorie. De nijlpaarden en olifanten zijn het leukst om naar te kijken omdat die ook daadwerkelijk wat doen. De kudde olifanten die we tegenkomen hebben een kleintje bij zich, smelt. Ze zijn totaal niet agressief maar wel alert en laten je weten dat zij weten dat je er bent en je je zal moeten aanpassen. Je voelt je ineens zo klein bij zulke machtige dieren van zo dichtbij. Eén van de olifanten staat zowat naast de auto en kunnen we bijna aanraken.  Terug in het kamp vertellen we onder een wederom zalige lunch over onze avonturen van die ochtend en houden we daarna een siësta van een uurtje en lezen we wat. Om 16.00 uur moeten we weer klaarstaan want dan gaan we weer op pad ditmaal voor een sundowner drive. We sluiten na een uurtje of 2 rijden bij zonsondergang op een mooie plek in het reserve af met een wijntje en een snackje en keren daarna terug naar het kamp voor een bush douche en het diner bij het kampvuur. De leeuwen laten zich weer horen en het gebrul werkt slaapverwekkend. Morgen vroeg op, want dan wordt het hele kamp voor ons verplaatst naar een ander gebied, Xakanaxa.

Verhuisdag vandaag en daardoor een half uur eerder op om 5 uur. Ja, leven in de bush is niet makkelijk :-). Ik ben een ochtendmens dus ben al ruim voor de wake-up call wakker. Annelies heeft een pittige dag voor de boeg. Het hele kamp wordt ingepakt naar het andere gebied gereden wat toch minstens 2 uur rijden is en daar weer uitgepakt. Wij merken hier niks van en worden gewoon de gehele dag vermaakt met game drives en een boottocht over de Okavango rivier. We zien als we wegrijden allereerst 2 honingdassen door het veld rennen. Die wilde ik altijd al eens zien dus was voor mij weer een kleine bucket list. Helaas waren ze nog te ver voor een goede foto. Wel zien we voor het eerst buffels, één van de big five. We zijn ook weer into de vogels en zien Maraboe (heel lelijk), visarenden, papegaaien en veel kleine kleurrijke vogels waar we nu alleen nog de Engelse naam van weten. Dirk en Sukh: de Saddled-billed Stork vonden we erg mooi (zie foto).

Na de lunch gaan we aan boord van een motorboot voor een toch van 3 uur over de Okavango rivier. We zien olifanten in het water en nijlpaarden van dichtbij. Ook kleine krokodillen die net zijn geboren vind je langs de kant tussen het riet. Bij een zandbank mogen we eruit in het water en zo lang we op de zandbank blijven is het veilig om een te plonsen. Het is hier bloedheet zeker 37 graden dus deze verkoeling is meer dan welkom. Het is wel een droge warmte en dat vinden we wel stuk prettiger dan de vochtige warmte zoals in Azië. Dan op weg naar het nieuwe kamp. Het is wederom prachtig gelegen in een soort van bos wat ergens nog wat weg heeft van de Lage Vuursche. Onze tent staat mooi opgesteld waardoor we goed uitzicht hebben op de omgeving. Annelies heeft het weer mooi voor elkaar gekregen, petje af. Als we na weer een heerlijke douche onder de sterren bij het kampvuur zitten te kletsen horen we geritsel. We schijnen met de zaklamp en wat staat daar praktisch  naast ons…een hyena…OMG. Zo dichtbij wow. Hij schrikt dat we he betrappen en rent klein stukje weg waar nog een hyena staat. Ze besluiten daar te gaan liggen en vervolgens zien we tot we naar bed gaan 4 ogen ons vanuit het donker aanstaren. Als Annelies en Kabelo niet zo relaxt waren geweest hadden wij dit toch wel spannend gevonden maar hun verzekereden ons dat de hyena's pas het kamp in komen als alle lichten gedoofd zijn. Het is daardoor een grappig schouwspel. Zodra we op bed lagen kwamen ze daadwerkelijk en hoorden we ze struinen door ons kamp op zoek naar eten. Ook een olifant besluit in de nacht ons kamp te passeren. Ondanks dit alles vallen we weer als een blok in slaap.

Vandaag en morgen, de dag dat we terug gaan naar Maun, waren qua game drives de beste ever voor ons. Wat we hier gezien hebben gaan we waarschijnlijk niet snel elders zien tenzij je in een lodge in de delta gaat zitten waar je serieus $1500 per persoon per nacht voor betaald. We zijn Kabelo daarom ook zeer erkentelijk voor deze 2 dagen. We zien de eerste dag direct bij het verlaten van het kamp een groep hyena's die door de enorme honger maar smerige opgedroogde dode vis aan het eten zijn. Krijgen bijna medelijden met ze. Hyena's zo dichtbij zien en fotograferen was ook een wens en die kwam uit niet wetende dat het de volgende dag nog beter zou worden. We spotten wederom 2 leeuwen en wederom slapend, luie beesten. Twee honingdassen kruisen letterlijk ons pad en deze keer lukt het me een foto te schieten, yes!! Voordat het tijd is voor onze siësta krijgen we een bericht door dat er een luipaard gespot is. We rijden er in sneltempo heen en zien dat het een luipaard is van zo'n 9 maanden oud en dat hij nogal schuw is. Desondanks is deze stuk dichterbij en kunnen we goede foto's schieten wederom niet wetende wat de volgende dag gaat brengen. Als tijdens onze sundowner de olifanten kudde ook nog een bad gaat nemen en we een mega kudde buffels zien is deze dag compleet voor ons. Bij het kampvuur die avond blijven de hyena's weg maar sta ik oog in oog met een honingdas. We staan elkaar even aan te kijken en dan loopt hij door ons kamp langs onze tent de bosjes in. In de nacht besluit hij nog een aantal keren terug te komen. Zo zie je nooit een honingdas en zo zie je ze 3 keer in 4 dagen.

Afscheid nemen doet pijn en zo ook vandaag als we weten dat we na onze laatste game drive terug naar Maun moeten. We bedanken Annelies en haar personeel en beloven zeker nog een keer terug te komen maar dan voor 7 nachten zodat we ook naar Savute kunnen wat ook een zeer mooi deel van Moremi schijnt te zijn. Annelies geeft ons een klein presentje en tevens voor jullie Dirk en Sukh, omdat ze het heel spijtig voor jullie vind dat jullie er niet bij konden zijn en ze hoopt op een spoedig herstel en een herkansing. Daar gaan we voor. Normaliter wordt je direct terug gebracht naar Maun maar omdat we geen haast hebben neemt Kabelo ons nog mee op game drive en zullen we een andere route door het reserve terugnemen naar Maun. Hoe deze ochtend verloopt hadden we nooit van durven dromen en was echt de kers op de taart. Allereerst zagen we weer de groep hyena's maar deze keer hadden ze eten. Ze hadden in de vroege ochtend een Kudu mannetje gedood en waren die met z'n zessen aan het verslinden. Ze zaten onder het bloed en je hoorde de botten kraken tussen hun tanden. Hoe gaaf nog nooit zo iets gezien, een droom. We waren daar als enige auto en hebben het schouwspel zeker een uur bekeken voordat de eerste andere auto's kwamen. We stonden werkelijk op 10 meter afstand, wat een begin van de dag. Toen we door reden keken Jan en ik elkaar blij aan en dachten beter dan dit kan het toch niet worden. Dan weer een radio bericht er zijn mannetjesleeuwen gespot. Hup erheen en ja hoor 2 prachtige heren met grote manen die voor de verandering een keer aan het lopen waren in plaats van aan het slapen. Er waren veel auto's en wij waren niet de eerste die ze zagen maar stonden net op het juiste moment op de goede plek waardoor het ene mannetje recht op de auto en op Jan kwam afgelopen :-). Met ons hart in onze keel zaten we muisstil toen we op nog een armlengte van de leeuw zaten. Hij keek ons doordringend aan met zijn felgele ogen. Koning van het dierenrijk en dat straalde hij ook uit. Toen liep hij naar de voorkant van onze auto en begon de auto kopjes te geven en breeduit te gapen. Onze gids Kabelo nam gebruik van het moment en stond met duimen omhoog en een big smile op alle foto's die door alle andere auto's werden genomen terwijl wij alleen geshockeerd keken haha. Als die foto viral gaat worden we nog beroemd! Foto volgt…

Dan ineens zegt Kabelo we moeten gaan anders komen we in tijdnood maar de weg die hij neemt lijkt totaal niet op de weg naar Maun en hij scheurt als een malle door alles heen. Als ik hem erop aanspreek begint hij te lachen. Ik weet genoeg, de jacht op iets is aan. Zodra we het woord luipaard horen weten we dat het iets speciaals moet zijn. Een luipaard is altijd heel bijzonder om te zien, want je ziet ze niet vaak en het is er één van de big five. Wij hadden er al 2 gezien dus werd dit onze 3e, serieus? En ja hoor op nog geen 5 meter zat een luipaard, een grote, in het hoge gras. Het bleek de moeder van het 9 maanden oude jong te zijn die ik eerder noemde. Direct zagen we dat ze gefocust was maar waarop. Na wachten zagen we dat er elders in het hoge gras een bok lag te rusten die had geen flauw idee dat er een luipaard was. We zagen hoe ze begon te sluipen en kruipen door het gras en de spanning steeg. Gaan we werkelijk een kill zien van een luipaard…dat kan toch niet…knijp ons. Ja hoor, na een hele strategie besprong ze de bok en greep hem gelijk in z'n keel waardoor de luchtpijp werd dichtgedrukt. Je zag de adrenaline door het lijf van het luipaard gaan. De bok spartelde enige tijd en toen ze zeker wist dat hij dood was begon ze de bok richting de bosjes te slepen. Ze gaat hem daar openen en haar jong laten mee eten. Dit kan wel 3 dagen duren. We hebben alles op film en op foto anders zouden we het nooit meer geloven dat we dit hebben meegemaakt. Kans van 1 op 1000 misschien zei Kabelo. Die had in de 12 jaar dat hij werkt als gids dit nog nooit meegemaakt en was ook flabbergasted. Heel veel auto's hebben deze actie gemist doordat zij na het maken van de foto dachten ok dit was het maar geduld loont in de bush. Op een roze wolk zijn we hobbelend terug gereden naar Maun en zelfs de verschrikkelijke weg van 2 uur deed ons niets meer.  In Maun hebben we onszelf getrakteerd op pizza met een biertje (Windhoekje) om dit te vieren. Drumbeat bedankt voor deze onvergetelijke 5 dagen, het was fantastisch en we will be back.