Van Maun via Kasane naar de Victoria Watervallen in Zimbabwe

Helemaal opgefrist vertrekken we vanuit Maun naar onze volgende bestemming Nata. Daar zullen we overnachten in de Elephant Sands Lodge. We hadden deze nacht oorspronkelijk uit pure noodzaak geboekt om de grote afstand naar Chobe te overbruggen maar deze plek bleek meer dan zomaar een overnachtingsadres! Onderweg stoppen we voor lunch bij Planet Baobab waar we ook zouden overnachten in onze eerste reis maar deze helaas hebben moeten annuleren. Het zag er gezellig uit en de lunch was goed. Nog even een foto kunnen maken bij de Baobab bomen waar ze om bekend staan. Volgende keer gaan we hier zeker heen. Daarna door naar Elephant Sands en na een ietwat lastig zandweggetje komen we aan bij de lodge waar we opgewacht worden door een kudde olifanten die massaal voor de lodge staan. WOW, hier kwamen we voor. Snel inchecken en hup naar de olifanten. Ze komen zo dichtbij dat we ze haast kunnen aanraken. De olifanten hebben in het verleden al heel wat vernield in deze lodge en inmiddels heeft de eigenaar de nodige maatregelen genomen waar ze allesbehalve blij mee lijken. Zo heeft de eigenaar voor de rand van het zwembad en restaurant gedeelte een aantal stenen met grote pinnen erin laten plaatsen. Hier voelen ze zachtjes met hun slurf aan maar weten dan direct dat ze er niet op kunnen staan. Zo slim. Ze komen bij de lodge voor water. Voor de logde is een soort van waterhole waar ze uit kunnen drinken maar het water is schaars dus het is dringen voor een plek. Een aantal grote mannetjes proberen via de zijkant waar geen stenen liggen bij het zwembad te komen en ze leggen constant hun slurf over de muur. Dit gaat de hele middag en avond tot we naar bed gaan door. Ze duwen elkaar, vechten zelfs en laten ook zelfs niet de kleintjes voor gaan. We zijn onder de indruk en na het diner zitten we onder het genot van een wijntje nog lang te kijken naar alles wat er gebeurt bij de waterhole.

Als we in de tent komen om te gaan slapen en ik mijn handen sta te wassen in de douche schrik ik van wat ik zie in de spiegel. Er staat een olifant naast de tent en mij via de spiegel aan te kijken. Hij hoort blijkbaar het water dat uit de kraan komt en wil ook. Ik heb medelijden en draai de kraan snel dicht. Sorry vriend. Voor het slapen gaan lopen er nog meer olifanten langs de tent, geweldig! Dit is Afrika. Dan midden in de nacht schrik ik wakker van een enorm gebrul. Al snel kom ik tot het besef dat het een leeuw is en hij is vlakbij de tent. Hier had ik dus niet op gerekend. Je komt voor olifanten en krijgt er een leeuw bij. Het gebrul zorgt voor kippenvel. Wat een spannende nacht was dat.

De volgende morgen eten we met nog 1 olifant die is achtergebleven bij de waterhole een omelet en gaan we op pad. Op het lastige zandweggetje is een auto met locals vastgelopen. Jan aarzelt geen moment, stapt uit en helpt effe duwen. Goed voor onze karma :-).  Dan echt doo naar Kasane, de gateway tot het Chobe National Park. We verblijven hier lekker luxe in de Chobe Bush Lodge. Eerst 1 nacht waarna we voor 2 nachten vanuit hier naar de Vic Falls in Zimbabwe zullen gaan en als we terugkomen nog eens 3 nachten hier verblijven om uitstapjes te gaan maken naar Chobe National Park.

Het is niet lang rijden en we zijn er ruim voor het middaguur. Onderweg spotten we alweer olifanten, struisvogels, bavianen, een giraffe en wrattenzwijnen. In Chobe Bush Lodge worden we warm onthaald en is onze kamer al klaar. De lodge ziet er geweldig uit (zie foto's) en het zwembad uitnodigend. We bevestigen al onze activiteiten voor de komende dagen en liggen al gauw geïnstalleerd voor wat zon en een verfrissende duik. De lunch hier is jammie. We wandelen nog wat naar het zusterhotel aan de overkant en zijn blij dat we de Bush Lodge hebben gekozen in plaats van dat hotel daar dat toch meer verouderd is en er veel groepen zijn. Bij ons lekker rustig. We drinken wat en kijken naar de wrattenzwijnen en mongoose de in grote getale op het gras aan het zoeken zijn naar eten. Na een overheerlijk diner duiken we er op tijd in, want morgen gaan we naar de Vic Falls in Zimbabwe, 1 van de 7 wereldwonderen!

5.30 uur en ik ben alweer klaarwakker. Jan ligt nog te slapen. Dat krijg je van dat vroege naar bed gaan…daar wordt ik steeds eerder door wakker, soms wel voor 5 uur. De transfer naar de Vic Falls vertrekt pas om 10 uur dus ik moet me nog enige tijd vermaken. Uitgebreid ontbijten dan maar en wat internetten. We vertrekken redelijk op tijd en het is maar 20 minuten rijden tot aan de grens. Daar moeten we in een lange rij aansluiten in de brandende zon. We raken aan de praat met een Zwitsers echtpaar en wat Amerikanen en dan gaat de tijd ineens een stuk sneller en krijgen we na het betalen van $30 per persoon een prachtig gekleurd visum van Zimbabwe in ons paspoort en gaan we lopen de grens over voor onze volgende transfer van een uur naar Vic Falls. Rond lunchtijd komen we hier aan. De Ilala lodge is mooi. Oude koloniale stijl met een geweldige menukaart (modern ook) en wederom een heerlijke kamer. Als ik de badkamer in ga wordt ik alleen onaangenaam verrast door de aanwezigheid van wel 20 muggen. Oh nee, ik haat muggen. We zitten ook nog in malariagebied. Ik sluit de deur en ga als een kamikaze piloot achter alle muggen aan en binnen een half uur liggen er 20 lijken in de badkamer, powerrrr. Buren zullen wel denken wat gebeurt er in kamer 28 :-). Na een heerlijke courgette spaghetti salade (tante Betty: die hebben ze dus hier ook) worden we opgehaald voor ons volgende avontuur, een helikopter vlucht boven de Vic Falls. Ik heb weer lang getwijfeld of ik het zou doen maar ik vind het ook leuk voor Jan om met hem mee te gaan dus ok ik zet me weer over mijn angst heen. Vliegen wordt zo nog een hobby van me ;-). Na een korte briefing worden we serieus gewogen en hier zijn we beide echt niet blij mee. Met samengeknepen oogjes kijken we naar het schrikbarende getal op de weegschaal…dit wil je zo niet weten als je op vakantie bent. Dan na wat vertraging (blijft Afrika hè) worden we met een Duits gezin (zuurpruimen) naar de helikopter gebracht. Jan en ik zitten gelukkig beide aan het raam. De stress neemt toe maar zwakt toch ook weer snel af als de turbulentie blijkt mee te vallen. De uitzichten die we zien zijn geweldig…wat indrukwekkend. Je betaalt er veel geld voor maar het is een must om de watervallen vanuit de lucht te zien en het gebied er omheen. We did it again! In de avond worden hebben we bij The Boma een diner geboekt met entertainment. Via 2 transfers komen we aan en krijgen we beide een kleurrijke doek omgeknoopt en wordt het gezicht iets beschildert. Er wordt een traditionele dans opgevoerd en we krijgen een djembé sessie waarbij Jan flink zijn best doet op de trommel. Het eten is een buffet en je kunt werkelijk zo vaak gaan als je wil. Het was een erg geslaagde avond en op de weg terug naar het hotel vallen mijn ogen al dicht in de bus en moet Jan mij wakker maken als we er zijn.

Sinds Elephant Sands in Nata zijn we begonnen met het slikken van malaria pillen.  Ik kan niet veel verdragen qua medicatie en was voorafgaand aan de reis al bang voor bijwerkingen en helaas heb ik die ook gekregen. Ik voelde me al niet heel fit sinds ik begonnen ben met slikken maar vanmorgen nog voor de wekker was het raak en was de wc weer eens mijn beste vriend. Jan heeft nergens last van maar zijn maag is sterk. Ik ben erg voorzichtig geweest met eten van vlees dus het kon haast niet door het diner van gisteravond gekomen zijn. Omdat het onze enige volle dag verder is in de Vic Falls en we een behoorlijk drukke dag voor de boeg hebben besluit ik maar direct loperamide te nemen wat vrij snel bleek te helpen. Het is niet ideaal maar op reis moet je soms wel. Ik kan weinig eten bij het ontbijt maar gezien mijn omvang momenteel is dat niet zo erg. Als ik een blik werp op de menukaart wordt ik enigszins verdrietig van al het lekkers wat erop staat. Ze hebben zelfs mijn favoriet pannenkoeken met bessen, stroop en slagroom, OMG! Jan neem het gewoon en ik kijk toe snik. Dan gaan we lopend (dat kan hier en vinden we geweldig) naar de Vic Falls. Er gaat vanaf de ingang een lang wandelpad van een paar kilometer langs diverse uitkijkpunten. Overal stoppen we en maken we foto's en een praatje met mensen uit alle windstreken van de wereld. Het is wel een beetje bewolkt dus de foto's met de bekende regenboog zitten er voor ons niet in helaas. Ook zijn de watervallen nu op z'n kleinst en dat kunnen we goed zien. De regentijd moet nog aanbreken en dan zullen ze in maart in volle glorie te zien zijn. Deze heerlijke morgen sluiten we af met een lunch bij het bekende Lookout café die uitkijkt over de bungeejump en zipline. Het eten is weer voortreffelijk al moet ik het bij een sandwich houden vanwege mijn rommelende buik. Dan is het tijd om wat te relaxen bij het zwembad voor we om 15.30 uur worden opgehaald om een sundowner en dinner cruise te gaan maken over de Zambezi rivier.

De transfer is weer op tijd en al snel zijn we bij de boot waar we te horen krijgen dat er toch plek is vrij gekomen op het bovenste signature deck waar het luxe vertoeven is. We krijgen een eigen loungeset en gedurende de cruise worden we voorzien van allerlei drankjes en luxe hapjes en zelfs sushi. Genieten is het hier. We spotten krokodillen, nijlpaarden en olifanten die tijdens de zonsondergang de machtige Zambezi rivier oversteken. We voelen ons in een scène van Out of Africa. Jan krijgt van een homo koppel nog een compliment over zijn shirt omdat deze exact kleur met zijn grijs/zwarte haar. Hij complimenteert ook mij daar ik het short heb uitgekozen ;-). Jan valt dus in de smaak bij de gay scene haha. Als we zijn aangemeerd wordt het deck omgetoverd tot een mini pop-up restaurant en wordt ons á la carte menu uitgeserveerd onder een sterrenhemel. Ik besluit geen malaria pillen meer te gaan slikken om zo geen moment van mijn vakantie hierdoor te laten verpesten. Ik neem het risico met goed smeren en lange kleding.

Vandaag voelde ik me bij het opstaan stukken beter en ging het niet alleen beter met mijn buik maar ook mijn andere klachten waren weg. Het kwam dus echt door die gruwel pillen. Nu terug met de transfer de grens over naar Botswana waar we nog 3 nachten in Chobe zullen verblijven voor we verder gaan richting Namibië.